Rys. 2 pokazuje wspomniane obszary W górnej części jest centralny klaster bazy danych. W dolnej części pokazano maszyny wirtualne użytkowników. Klaster (kolor niebieski) to struktura uformowana z kilku maszyn fizycznych, która gwarantuje wysoką efektywność dostępu do danych i ich wysokie bezpieczeństwo. W tym miejscu znajduje się centralne repozytorium danych wektorowych systemu CENAGIS.
Widać tu maszynę oznaczoną jako RW (Read Write), to serwer Master, który pozwala zarządzać centralnym repozytorium. Na prawo od niego jest kilka maszyn Slave, do których dane są replikowane z serwera Master.Użytkownik ma dostęp do tych maszyn w trybie Read Only. Z jego perspektywy oczywiście struktura ta jest widoczna jako jeden magazyn.
W klastrze centralnym widać też osobne pozycje o barwie zielonej i pomarańczowej. Oznaczają one bazy, które mogą zostać założone w na życzenie użytkownika. Do tych baz dane zostaną przekopiowane w trakcie procesów ETL realizowanych przez użytkownika, albo (na jego zlecenie) przez pracowników CENAGIS.
W dolnej części pokazano symbolicznie maszyny klientów, na których będą preinstalowane serwery PostgreSQL. Kiedy użytkownik powinien się decydować na zakładanie bazy w klastrze centralnym, a kiedy na swojej maszynie? To zależy od planowanych przez niego działań i wynikających z tego potrzeb.Decydując się na postawienie bazy w obszarze serwera centralnego zyskuje się na wydajności (wykorzystuje się zasoby klastra skonfigurowanego do pracy pod dużym obciążeniem), traci się jednak wiele przywilejów, które chciałoby się mieć jako administrator bazy danych. Decydując się na postawienie bazy na swojej maszynie Wirtualnej traci się na wydajności, ale zyskuje się możliwość pełnej kontroli administracyjnej swojej bazy.